“ไม่น่าจะใช่กุญแจธนาคารนะคะ แล้วกุญแจที่คุณเซมัวร์ถือไว้ล่ะ-” แวมไพร์สาวเงยหน้าจากกุญแจจะกล่าวตอบชายหนุ่มอีกคนแต่ดูเหมือนว่าเขาจะกลายร่างเป็นค้างคาวบินออกไปเสียก่อน เธอจึงหันไปตอบคำถามของเดสเดโมนาแทน

“ได้ข้อความที่เวลล์ส่งไปให้ใช่ไหมคะ เขาชื่ออะไรนะซิริอัสหรืออะไรสักอย่าง” เป็นเธอเองก็เป็นคนที่ส่งข้อความไปตอนแรกนึกว่าอีกฝ่ายเอาไปให้แล้วแต่ดูเหมือนว่าจะยังเก็บไว้กับตัว  เมื่อไม่มีอะไรให้ต้องจัดการต่อเธอก็ก้าวค่าผ่านประธาราวิถีกลับไปยังล็อบบี้โดยไม่ลืมหันไปขอบคุณคิต

“ขอบคุณนะคะที่พามาเสี่ยงอันตราย”

“เจ้าเทรเชอร์สบายดีสินะคะ ดีจังเลย คุณคิตพักอยู่ห้องไหนคะ โมนาขอแวะไปเล่นกับเจ้าเทรเชอร์บ้างได้หรือเปล่า คิดถึงจะแย่”

คิดถึงอีกสามสิบเอ็ดชีวิตนั่นด้วย เมื่อไหร่เรื่องนี้จะผ่านไปสักทีนะ เธออยากฟัดพุงเด็ก ๆ จะแย่ ป่านนี้คงลืมกันหมดแล้ว คิดแล้วก็พาลหงอยให้คอตกเดินเข้าธาราวิถีตามคนอื่น ๆ ไป

เลทีเซียมองวาเลสก้าที่หยิบกุญแจไปพลางพยักหน้าหงึก สีแดงกับเลือด การเชื่อมโยงกันอย่างไร้สาระของเธอเหมือนจะเข้าเค้าอยู่เหมือนกันนะเนี่ย คนตัวเล็กจึงตัดสินใจเดินสะโหลสะเหล่เข้าประตูธาราวิถีพร้อมแมวที่ลอยตามมา เธอคิดว่าเธอต้องทำอะไรสักอย่างกับร่างกายตัวเอง เลือดของวาเลสก้าทำให้ดีขึ้นก็จริงแต่ตอนนี้รู้สึกไม่ดีเลย

อาจจะด้วยความชื้นแฉะ หรือเรื่องอื่น อะไรก็ตามไม่รู้เหมือนกัน มันเยอะไปหมดเลย

โรวีน่ามองชายหนุ่มที่เพิ่งกลายร่างเป็นค้างคาวบินออกไป ดวงตากลมโตสีเข้มกรอกตากลับมาระหว่างเกาเล็บลงบนผิวหนังจนเกิดรอยเล็บเต็มไปทั่ว เห็นว่าคิตเปิดธาราวิถีแล้วก็ต้องเดินกลับรีสอร์ตโดยทันที ตอนนี้เธออยากเอาตัวไปจมหิมะจะแย่แล้วด้วยซ้ำ อย่างน้อยก็เหมือนคว้าสิ่งสำคัญมาได้ก็แล้วกัน

ทันใดนั้นสิ่งที่หน้าตาคล้ายกับประตูที่เคยเห็นมาเมื่อครั้งก่อนก็ปรากฎขึ้นต่อหน้าพวกเขา ถ้าจำไม่ผิดเขาเคยไปถามพวกนางเงือกมารู้สึกว่ามันจะชื่อ 'ประตูธาราวิถี' ฟินเนียสสาวเท้าเข้าไปด้านในโดยไม่ได้สนใจว่ามันจะนำพาเขาไปที่ไหน เพราะคนทำมันมาก็คือผู้ที่อยู่ ณ รีสอร์ตเดียวกัน เขาคงไม่พาพวกเราไปสถานที่แปลก ๆ หรอกมั้ง

ตอนนี้ฮัสตันก็เดินทางมาถึงสถานที่ใหม่อย่างธนาคารเกอเบลล์ ที่นี่ก็พังไม่ต่างจากที่อื่น ๆ แม้จะปลอดภัยแค่ไหนก็ตาม แต่ฮัสตันสยายปีกออกบินขึ้นสู่ด้านบน เขาจำได้ว่าเคยโยนสัตว์ประหลาดไว้แถว ๆ นี้ทว่าตอนนี้กลับเหลือแค่เมือกที่เริ่มดูไม่ออกแล้วว่าเป็นเมือก

เป้าหมายของเขาไม่ใช่เมือกเหล่านั้นแต่อย่างใด เป็นการใช้เอเธอร์ลูมิเนสเซนส์ยิงซ่อมแซมจุดที่หักบิ่นต่างหาก

ฟินเนียสเดินมาจนถึงที่ทำการธนาคารเกอเบลล์ สถานที่ที่ดูเละเทะมากที่สุดเท่าที่เขาเห็นมา เซมัวร์กำปืนในมือของตัวเองให้แน่น ก่อนจะยกมันขึ้นมา แล้วเหนี่ยวไกฉายแสงซ่อมแซมพื้นปูที่พังจนกระเดิดขึ้นมาอย่างผิดรูป ให้มันสมานกลับคืนเป็นปึกแผ่นเดียวกัน แล้วฝังตัวลงกลับไปที่เดิม "ผมละอยากจะบ้าตาย ทำไมมันถึงพังได้ขนาดนี้กันนะ"

แวมไพร์หนุ่มเมื่อซ่อมแซมพื้นที่ด้านบนธนาคารเรียบร้อยเขาก็บินกลับลงมายังพื้นดินและเก็บปีกเข้าไป แม้มีเหลือบมองสุนัขของตัวเองบ้างเล็กน้อยแต่ก็แค่เพื่อตรวจสอบว่ามันยังสนุกกับการเล่นลูกบอลอยู่ไหม

“ทิชชู่!” เสียงทุ้มตะโกนเรียกสุนัขของเขาให้เดินมาใกล้ ๆ เมื่อเห็นว่ามีคนมาช่วยเหลือตรงนี้เพิ่ม ก่อนเขาจะพบว่าเป็นคนรู้จักจริงอย่างที่คิดไว้เมื่อตอนแรก

ฮัสตันไม่ได้ทักทายอะไรไป ปล่อยให้อีกฝ่ายทำหน้าที่ของตัวเองเช่นเดียวกันกับเขาที่ก็ต้องให้ความสนใจกับการซ่อมธนาคารต่อไปเฉกเช่นเดียวกัน

เมื่อเขาซ่อมแซมด้านนอกจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาเดินเข้าไปคืนสภาพของด้านใน เซมัวร์ออกแรงผลักประตูเข้าไปด้านในธนาคาร ก่อนจะค่อย ๆ เริ่มฉายแสงสีฟ้าไปตามแต่ละจุด "ถ้าสุมมุติว่าเราหยิบเงินออกจากธนาคารตอนนี้ไปสักแสนสองแสน เราจะโดนจับมั้ยนะ" ริมฝีปากบางพูดความคิดตลก ๆ ภายในหัวของตนออกมาอย่างสนุกสนาน

มือหนาเหนี่ยวไกของเอเธอร์ลูมิเนสเซนส์อีกครั้งจนเกิดแสงสีฟ้าสว่างวาบขึ้นมาพร้อมกับเสียงคลื่นอะไรบางอย่าง ก่อนที่เมื่อทุกอย่างหายไปจะเหลือเพียงพื้นที่ซึ่งกลับมาสมานเข้ากันเหมือนเดิมแทน เป็นอุปกรณ์ที่ดีมากจริง ๆ หากแต่มันกลับต้องใช้ด้วยระบบอัตโนมือ

แวมไพร์หนุ่มเริ่มเดินเข้าสู่ด้านในธนาคารบ้าง ในนั้นเองก็คงพังไม่ต่างกันกับด้านนอก เขาได้แต่หวังว่ามันจะไม่กระทบต่อทรัพย์สินอะไรของประชากรในหมู่บ้าน

แต่ก็ทำได้แค่คิด หรือ พูดออกมาเชิงติดตลกเท่านั้น เพราะตัวเขาเองก็รู้ดีว่าการลักขโมยของนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องและผิดกฎหมาย

"ต่อไปซ่อมตรงไหนดีนะ" เด็กชายพูดออกราวกับตนเองนั้นไม่เห็นปูนที่ตกลงมาจากเพดานห้อง ฟินเนียสเว้นเวลาไว้สักพักแล้วจึงฉายแสงสีฟ้าไปยังปูนชิ้นนั้น จนมันลอยขึ้นไปบนอากาศ แล้วกลับไปสมานไว้ ณ จุดเดิม

ไรเกอร์จัดการที่อพาร์ตเมนต์คุณนายฮิลลืเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลังจากเดินวนซ่อมหลายต่อหลายครั้ง เงือกหนุ่มตระกูลฟรอสต์มายังสถานที่ถัดไปในทันทีหลังจากที่จัดการที่อพาร์ตเมนต์เสร็จเป็นที่เรียบร้อย ขายาว ๆ ก้าวเข้ามาภายในธนาคารเกอเบลล์ก่อนจะมองไปรอบ ๆ สถานที่ หากมาก่อนหน้านี้ที่นี่คงจะสวยงามน่ามองแน่ ๆ เลยทีเดียว แต่เพราะเหตุการ์ในช่วงที่ผ่านมาทำให้สภาพของที่นี่ดูราวกับโบราณสถานเก่า ๆ อะไรทำนองนั้น ฟลอยด์ไม่รอช้าใช้เอเธอร์ลูมิเนสเซนส์ยิงไปรอบ ๆ เพื่อซ่อมแซมในทันที 

โชคดีที่หมู่บ้านนี้ประชากรเยอะ มันจึงทำให้อะไรหลายอย่างที่คิดว่าเป็นเรื่องยากเสร็จสิ้นได้โดยไว ฮัสตันปลีกตัวออกมาจากบริเวณที่เขาเพิ่งซ่อมแซมเสร็จก่อนจะเดินออกไปจากธนาคาร เพราะตอนนี้ด้านในมีเซมัวร์มาทำอยู่แล้ว

แต่เมื่อครู่หากได้ยินไม่ผิด เหมือนเขาจะได้ยินเรื่องการขโมยเงินหรืออะไรเทือกนั้น แม้หูดีแต่ก็หวังว่าจะได้ยินผิด

"แล้วไอ้พวกสัตว์ประหลาดนั่นจะไม่มารับผิดชอบอะไรหน่อยรึไง ตัวเองมาพังเมืองคนอื่นเขา แล้วหายหัวไปหน้าตาเฉย ขอให้ไม่ตายดี ตกนรกไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดให้หมด" ฟินเนียสบ่นร่ายยาวตามความหงุดหงิดที่ตนนั้นสะสมเอาไว้มากมาย ก่อนจะหันหน้ากลับไปสนใจของที่พุพังแล้วหล่นอยู่ตามพื้น เขาฉายแสงรักษาใส่พวกมันทั้งหมด เพื่อให้มันกลับคืนสภาพเดิม

ร่างสูงเดินวนดูรอบธนาคารอีกครั้งโดยหวังว่าจะไม่ได้พบส่วนไหนอีก มีคนเข้ามาช่วยเหลือเรื่อย ๆ ตอนนี้บริเวณธนาคารจึงไม่ค่อยมีสภาพที่ดูหนักหน่วงเท่าในตอนแรกแล้ว แต่อย่างที่ว่า ตรงนี้ไม่ได้พังมากเท่าที่อื่นที่เขาเห็นมาแม้จะเคยมีสัตว์ประหลาดและการต่อสู้เกิดขึ้น

ฮัสตันเมื่อพบว่าเขาควรจะโยกย้ายจากตรงนี้ไปได้แล้วก็เริ่มเดินทางออกไปจากธนาคารเกอเบลล์ทันทีพร้อมทิชชู่

ฟินเนียสเดินสำรวจภายในที่ทำการธนาคารเกอเบลล์จนทั่ว เพื่อให้แน่ใจว่าตนนั้นฉายแสงรักษาคืนสภาพให้กับสถานที่แห่งนี้จนครบเหมือนใหม่แล้ว ก่อนจะสาวเท้าแล้วออกแรง ๆ เบาเพื่อให้ประตูนั้นถูกเปิดออกไป "โอเคแค่นี้ที่ทำการะนาคารเกอเบลล์ก็เสร็จเรียบร้อบแล้ว ต่อไปไปที่ไหนดีละ เยอะแยะไปหมดเลยเลือกไม่ถูก"

หลังจากที่ได้สิ่งประดิษฐ์สุดไฮเทคนั่นมาแล้วอาเธเนียก็เริ่มต้นการซ่อมแซม ร่างเล็กของแวมไพร์สาวบินมุ่งตรงเข้ามาภายในตัวหมู่บ้าน ปีกค้างคาวขนาดใหญ่ทำให้อาเธเนียสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่ธนาคารเกอเบลล์

รอบข้างค่อนข้างเละเทะเลนทีเดียวทั้งจากน้ำท่วมหมู่บ้านและแรงสั่นสะเทือนของแผ่นดินไหวในวันที่คธูลูโผล่ขึ้นมา ริมฝีปากเล็กขยับพึมพำบ่นกับตัวเองเบา ๆ ในขณะที่ใช้ปืนกลเล็งไปยังซากหักพังแล่วเหนี่ยวไก มองสิ่งหลาย ๆ อย่างที่ก็อดไม่ได้ที่จะผิวปากออกมาเบา ๆ โฮ้โห้แฮะของเขาดีจริง ๆ

เดินเท้าจากหอสมุดเอลิเชียนและมุ่งหน้ามายังที่ทำการธนาคารเกอเบลล์ก่อนจะต้องผงะเมื่อพบว่ามีผู้คนมากมายมายังสถานที่แห่งนี้เหมือนกัน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เลือกที่จะเดินหลบมุมไปสำรวจหาจุดที่เสียหายไปเงียบๆ เพื่อคอยสังเกตว่าตรงไหนบ้างที่ยังพอเป็นไปได้บ้าง ก่อนจะพบว่ามีจุดที่เสียหายอยู่บ้าง เห็นแบบนั้นแล้วก็กระชับปืนในมือของตัวเองขึ้นมาเล็งยังจุดที่เสียหาย ก่อนจะกดปลายนิ้วยิงพลังเวทเข้าไปซ่อมแซมมันเงียบๆ

ฝีเท้าเบาหยุดยืนอยู่หน้าธนาคารขนาดใหญ่แห่งเดียวของหมู่บ้าน อันที่จริงแล้วมันดูไม่ต่างจากเก่าเลย ดูเหมือนว่าแทบจะไม่ได้รับความเสียหายด้วยซ้ำ วาเลสก้ายกเอเธอร์ลูมิเนสเซนส์ขึ้นอีกครั้งหันไปเล็งที่เสาคอรินเธียนสูงใหญ่ของธนาคารเกอเบลล์ แสงสีฟ้าใสพุ่งออกจากปลายอุปกรณ์ เมื่อสัมผัสเสาแสงสว่างค่อย ๆ แผ่กระจายและครอบคลุมทั่วทั้งเสาอย่างนุ่มนวล มันขจัดคราบตะไคร่และร่องรอยที่เกิดจากการกัดแทะของสัตว์ประหลาดออกไป เผยให้เห็นลายแกะสลักอันประณีตที่กลับมางดงามราวกับเพิ่งสร้างเสร็จใหม่ ๆ เมื่อเห็นว่ามันสะอาดเพียงเสาเดียวเธอก็เริ่มทำความสะอาดเสาอื่นๆด้วย

ที่สวนสาธารณะเรียบร้อยแล้ว คราวนี้ก็มาที่ธนาคารเกอร์เบล ตรงนี้มันค่อนข้างที่จะได้รับความเสียหายน้อย หรือเรียกว่าเสียหายแค่ภายนอกก็คงถูก เพราะภายในแข็งแกร่งยิ่งกว่าอะไรดี วาเนสซ่าฉายแสงจากปลายกระบอกปืนไปยังม้านั่ง ป้าย เสาร์ไฟ ทุกอย่างที่พังตรงนี้ให้กลับคืนสภาพเดิมของมันก่อนที่จะเดินไปที่อื่นต่อ