พิงค์เบอร์รี่เดินอีกมุมเพื่อหาบันทึกของสิ่งที่ผิดปกติที่เคยเกิดขึ้นที่นี่หรือเขตพื้นที่เผื่อว่ามันจะเป็นข้อมูลที่สามารถเอามาประกอบได้ แต่ไม่รู้เหมือนกันสิ ถ้ามันมีเรื่องอะไรแปลก ๆ ในเขตนี้ก็น่าจะมีบันทักเอาไว้บ้าง หรือไม่ก็อาจได้เจออะไรดี ๆ ก็ได้ พวกหนังสือมักพาเราย้อนกลับไปในเหตุการณ์พวกนั้นอยู่แล้ว

---

ความต้องการของเงือกหนุ่มนั้นไม่ต่างไปจากคนอื่น ๆ ที่อยากหาหนังสือในหมวดประวัติศาสตร์ เพราะรู้ดีว่าข้อมูลของออกตาเวียน่าจะอยู่ในหมวดนี้มากกว่าหมวดอื่น ทว่าระหว่างที่กำลังหา เซนกลับเปลี่ยนใจเลือกเดินไปยังหมวดตำนาน เรื่องเล่า และความเชื่อแทน เพราะเขาเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้มันน่าจะเชื่อมโยงกับอะไรบางอย่าง ซึ่งนั่นอาจเป็นเวทมนตร์โบราณหรือมนต์ดำที่เขาไม่เคยเห็น

---

ทุกคนมุ่งหน้าไปยังโซนหนังสือประวัติศาสตร์แทบจะทันที สายตาของแม่มดสาวกวาดตามมองพร้อมกับใช้นิ้วเรียวเลื่อนตามสันหนังสือต่าง ๆ กลับมาพบอะไรเพิ่มเติม หรือต้องไปส่วนของทะเบียนประชากรกันนะ ระหว่างกำลังครุ่นคิดก็ได้ยินเสียงบางอย่างจากเพื่อนร่วมทีม ดูเหมือนว่าชายหนุ่มแฟรี่จะพบอะไรเข้าซะแล้ว แต่ดูจากไกล ๆ แล้วนั่น ฝุ่นที่เกาะอยู่ช่างหนาเตอะเหลือเกิน

---

หลังจากที่เดินตามหาหนังสือที่คิดว่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องแต่ดูเหมือนว่าคลีเมนไทน์หนุ่มจะเจอเข้ากับบางอย่างเธอจึงเลือกที่จะชะโงกหน้าไปมองด้วยความสนใจแต่ว่าลองหาอย่างอื่นดีกว่าเผื่อว่าจะเจออย่างอื่นอีก ก่อนพยายยามมองหาบันทึกการปรากฏสิ่งผิดปกติในเขตนี้เะออยากจะรู้ว่ามันเคยมีอะไรแบบนี้มาก่อนหรือไม่ว่าแต่มันจะมีไหม

---

"โอเค.." เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและหยิบหน้ากาอนามัยขึ้นมาสวม ก่อนที่จะสวมถุงมือหนาที่มักจะใส่ช่วงหน้าหนาวแล้ว เคาะฝุ่นออกจากจดหมายเหตุอย่างระมัดระวัง หวังว่าสัปปะรดสีน้ำเงินที่เคยกินไปจะทำให้เขาสามารถอ่านสิ่งที่อยู่ในนี้ได้นะ

"ผมเจอจดหมายเหตุ... มันเก่าและค่อนข้างฝุ่นเยอะ คุณซานติโน่ช่วยมาดูหน่อยครับ ช่วยเบามือด้วยนะครับ" ใด ๆ เขาก็ไม่คิดว่าฝุ่นจะเล่นงานปอดที่ตายแล้วได้ เขาถอยออกมาแต่ยังมองอยู่ไกลๆ 

---

จากการมาเยี่ยมเยือนห้องสมุดเมื่อครั้งเข้าร่วมบลัดมูนภายใต้การดูแลของวาเลสก้า ซานแทบไม่พูดออกไปสักคำเดียวจนถึงตอนนี้ เขาเริ่มมองหาตามชั้นหนังสือหมวดประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้อง ในมุมของเขาหมายถึงประวัติของสถานที่ซึ่งเคยเป็นคุกมาก่อน จึงเพ่งเล็งพวกหนังสือการก่อสร้างในยุคเก่า ๆ เข้าไป ก่อนสังเกตเห็นว่าแฟรี่หนุ่มคนนั้นเจออะไรในมือ

ซานติโน่ชะโงกหน้าดูจดหมายเหตุในมือตาลุกวาว ความที่เป็นภัณฑารักษ์ในมิวเซียมของเวลลาเควียสจึงพอสัมผัสของเก่าเก็บมาไม่มากก็น้อย จากฝุ่นผงนั่นพอเข้าใจว่าคนยังหายใจอาจเสีย่ง ฉะนั้นจึงเป็นหน้าที่ของคนตายแบบเขาที่จะเปิดมันให้ทุกคนดู

---

หลังจากที่เครื่องตรวจจับการเคลื่อนไหวถูกปิด พวกเขาก็สามารถเข้ามาภายในหอสมุดได้โดยที่ไม่โดนปืนเลเซอร์ที่คอยจ้องมองพวกเขา แน่นอนว่าจากความิคดพื้นฐานแล้วหมวดหนังสือประวัติศาสตร์คงจะเหมาะกับพวกเขามากที่สุด

"ทุกคนรู้จักเลทิเซียไหมครับ... - ก่อนหน้านั้นเธอบอกว่าเหตุผลที่กลายเป็นตุ๊กตาเพราะเป็นผลจากมนต์ดำ มันถูกบันทึกเอาไว้ในบันทึกต้องห้ามของอันโตนิโอ"

อต่เมื่อมาถึงหอสมุดก็ทำให้นึกถึงบทสนทนาก่อนหน้านี้ได้ ชิบะตัดสินใจเล่าให้คนที่อยู่ที่นี่ฟังเพราะมันเกี่ยวกับหนังสือ บางทีอาจมีคนไปพบเจอโดยบังเอิญก็อาจจะช่วยเลทิเซียมาได้บ้าง

---

ดูเหมือนจะไม่ได้เรื่องอะไรเพิ่ม เงือกสาวยืนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ยังคิดไม่ออกว่าควรหาอะไรต่อจึงได้แต่วนเวียนอยู่ในโซนหนังสือที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับหมู่บ้าน จนกระทั่งได้ยินสิ่งที่ชิบะพูดเข้า

"อันโตนิโอ...หรอคะ? แต่โซนหนังสือเวทมนตร์นี่จะมีอยู่หอสมุดทั่วไไปรึเปล่านะ"

ผินใบหน้าไปมองหมาป่าหนุ่มเล็กน้อยก่อนหันกลับมาสนใจหนังสือที่เรียงรายอยู่ตรงหน้า เธอไม่ได้มีความรู้เรื่องเวทมนตร์มากนัก แต่ถ้าการกลายเป็นตุ๊กตาของเลทิเซียมีทางแก้ได้เร็ว ๆ ก็อาจจะดี จึงมองหาอะไรที่เข้าเค้าเกี่ยวกับเวทมนตร์ไปด้วย

---

เพียงได้ยินชื่อพี่สาวคนโตก็เหมือนว่าหญิงสาวจะหูผึ่ง ใบหน้าจิ้มลิ้มผินมองไปทางชิบะที่กำลังพูดถึงสาเหตุการติดอยู่ในสภาพตุ๊กตาของเลทีเซียและรับฟังอย่างตั้งใจ หากเธอเป็นพี่กระต่ายจริงเหมือนอย่างที่บรูซว่า ตอนนี้ใบหูยาวก็คงกำลังตั้งตรงให้เห็นต่อสายตาของทุกคนที่รวมตัวกันหาข้อมูลในหอสมุดแล้ว

“บันทึกต้องห้าม... คิดว่าของแบบนั้นจะหาที่นี่ได้มั้ยคะ” เจ้าของร่างบางตั้งคำถาม ความหวังที่จะพบมันที่นี่ช่างริบหรี่ แต่หากมีส่วนไหนสักโซนที่เก็บหนังสือต้องห้ามเหมือนในนวนิยายชื่อดังเอาไว้ก็อาจจะพอมีความเป็นไปได้

เมื่อนั้นแม่มดฟลอเซนไทน์จึงตั้งใจว่าจะลองตามหา แต่คงไม่ใช่วันนี้ เพราะสัญญาณกันขโมยดังขึ้นในที่สุด

วุ่นวายแล้วสิ รีบออกไปจากที่นี่คงดีกว่า

“ขอโทษนะคะ เรารีบไปกันเถอะ” ลัวร์ตรงไปชิงจดหมายออกจากมือของซานติโน่โดยระมัดระวังไม่ให้มันเสียหายรวมถึงกลั้นหายใจไม่ให้เผลอสูดเชื้อรา จนกระทั่งส่งมันไปเก็บอย่างปลอดภัยที่มิติส่วนตัวแล้วจึงล่วงหน้าหายตัวออกไปก่อนพร้อมกับคนอีกสองคน

---

หลงัจากที่สำรวจไปได้สักพักเจอแต่อะไรที่ไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่นัก แต่ไม่ทันได้หาต่อเสียงสัญญาณกันขโมยก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงเคลื่อนไหวของหุ่นยนต์หนัก ๆ ดังมาจากอีกมุมหนึ่งของหอสมุดที่กำลังจะมุ่งหน้ามาทางนี้ ดูท่าจะไม่ดีเท่าไหร่คงจะต้องรีบหนีออกจากตรงนี้แล้วสินะ โจเซฟีนไม่รอช้าเธอรับวิ่งออกจากหอสมุดทันที

---

ระหว่างที่กำลังมองไปยังคุณซานติโน่ว่าจะอ่านได้หรือไม่ เสียงสัญญาณเตือนภัยก็ดังขึ้นเสียก่อน และดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างกำลังเข้ามาใกล้ หากต่อสู้ตอนนี้คงไม่คุ้มกันเท่าไหร่นัก อีกทั้งเจ้าของของมันคงไม่พอใจแน่ ๆ ดังนั้นจีเวลจึงใช้เครื่องรางของเผ่าในการหลบหนีออกมา โดยหวังว่าคนอื่น ๆ จะไม่ถูกจับได้ รวมถึงจดหมายเหตุนั่นด้วย

---

"โอ๊ะโอ เหมือนว่าต้องไปแล้วสินะคะพวกโขมยอย่างเรา"

แม่มดตัวน้อยสะดุ้งตกใจก่อนจะสะกิดคนข้าง ๆ ให้หันไปทางที่มีเสียงแปลก ๆ ใกล้เข้ามา แน่นอนว่าเธอรีบหนีออกไปไวก่อนใครโดยไม่มองหลังอะไรเลยด้วยซ้ำ ถ้าโดนจับได้แย่แน่เลย เธอไม่อยากโดนตราหน้าว่าเป็นหัวโขมยหรอกนะ

"ซวยชะมัดเลยแหะ"

---

ที่แท้ที่นี่ก็มีสัญญาณกันขโมยด้วย แล้วก่อนหน้านี้เธอเข้ามาตอนดึก ๆ โดยไม่ถูกจับได้ไงกันนะ — เงือกสาวทำได้เพียงเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ ตอนนี้ต้องรีบออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุดก่อนอะไร ๆ จะวุ่นวายมากไปกว่านี้

"ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วเอาหนังสือนั่นไปด้วยเลยก็แล้วกันค่ะ" 

เงือกสาวเอ่ยก่อนวิ่งพรวดไปที่ประตู ในเมื่อเธอไม่ได้มีความสามารถในการเคลื่อนที่ได้เร็วขึ้นบนบก การออกตัวก่อนเป็นคนแรกก็นับว่าเป็นทางเลือกที่ดีเหมือนกัน

---

ซานติโน่รับหนังสือมาถือไว้และปัดฝุ่นออกจนทุกอย่างดูปลอดภัย เขามองดูหน้าปกที่ทำอย่างประณีตเหมาะแก่การสะสมหรือส่งเข้าพิพิธภัณฑ์ให้รุ่นไกล ๆ เก็บรักษาไว้ได้เป็นร้อยปี แต่กลับถูกขัดจังหวะดว้ยเสียงสัญญาณกันขโมยดังลั่น ซานถึงกับสะดุ้งและทำหนังสือร่วงลงพื้น ช่วงจังหวะชุลมุนก็จำเป็นต้องหนีออกมาโดยไม่ได้หยิบหนังสือติดมือ

"ใครก็ได้ เก็บหนังสือนั่นไปด้วยที ระวังฝุ่นนะครับอย่าหายใจเข้าไปตามที่คุณแฟรี่หนุ่มบอก"

ด้วยความเร่งรีบซานแทรกตัวลงไปในเงาเพื่อหยิบออกจากหอสมุด เขาตั้งใจว่าจะแทรกตัวออกมาอีกทีเมื่อรอบข้างไม่มีภัยคุกคามถึงกลับเข้าชั้นใต้ดินอพาร์ตเมนต์ด้วยทางปกติ

---

และแล้วชิบะก็ต้องหันควับอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากแชนเลอร์ จดหมายเหตุ ก่อนจะรีบเดินไปทางทั้งสองคนอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าเรียบเชียบ แต่ภายในใจกลับเต้นระรัวพร้อมแววตาที่ลุกวาว

มีจริง ๆ ด้วย

เมื่อตอนหัวค่ำนั้นเขาได้สงสัยถึงการมีอยู่ของพวกบันทึกเหตุการณ์หรือจดหมายเหตุในหมู่บ้าน แต่เพราะมีหลายประเด็นที่ต้องสนใจทำให้ชิบะไม่พูดอะไรต่อ แต่พอมีบางอย่างที่ตรงกับที่คิดไว้ทำให้ต้องดีใจอย่างแน่แท้

แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อไปเสียงสัญญาณกันขโมยก็ดังขึ้น เขาใช้สายตาที่รวดเร็วอ่านปกของมัน ออกตาเวีย ออสมันต์ แค่เห็นก็รู้ได้ทันทีว่ามันคงสำคัญไม่น้อยอย่างแน่นอน ก่อนที่เขาจะวิ่งหนีออกไป แน่นอนว่าใครอยู่ระกว่าทางดูวิ่งไม่ทันก็จะหิ้วมาหมด

---

"ก็รู้นะว่าห่วงห้องสมุด แต่ว่าเว่อร์เกินไปไหมเนี่ย..." แชนเลอร์มองหุ่นยนตร์ที่เดินเข้ามาด้วยความรู้สึกเหมือนดูภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ อย่าให้รู้นะว่าฝีมือใคร

"รีบออกจากที่นี่กันเถอะครับ มีเวลาไม่มากแล้ว" ว่าแล้วแชนเลอร์ก็ใช้พลังล่องหนหายตัวไป ก่อนที่จะหาทางลัดเลาะออกไปจากหอสมุดนี้ ก็ไม่ลืมดูว่าสุดท้ายแล้วจดหมายไปอยู่ที่ใคร

---

เดสเดโมนาตื่นตัว เสียงหุ่นยนต์กำลังตรงมาทางนี้ เธอนึกถึงโกเลมหุ่นตัวใหญ่ในแฮร์รี่ พอร์ตเตอร์ แม้ความอยากรู้อยากเห็นที่มากอยากจะทำให้อยู่ดูหน้าตาแต่ก็รู้ดีว่านี่ถึงเวลาที่ต้องเผ่นแล้ว หมาป่าสาวดันหลังเงือกหนุ่มให้ออกไปจากที่นี่ เธอเร่งเขาให้ก้าวออกไปในขณะที่เธอก้าวตามไปติด ๆ หนังสือสำคัญถูกรักษาเอาไว้โดยคนที่น่าไว้วางใจแล้ว แต่ทำไมมือของเธถึงมีหนังสือติดมาด้วยล่ะ มันชื่อเรื่องบันทึกการท่องโลกของเอนทิล ขอโทษสัญญาณกันขโมยแล้วกันที่ดังขึ้นมาก่อนที่เธอจะได้วางมันกลับคืน

---