Marcus Archer
Fear of myself
ริมฝีเท้าก้าวเข้ามายังพื้นที่ภายในธนาคารเกอร์เบลที่ซึ่งเป็นที่ทำงานอขงเขา ก่อนที่มือเรียวจะขยับปัดหิมะลนกระเป๋ากระจไตัวของเขาที่พกของจำเป็นเอาไว้ออกไป ข่วงนี้เป็นฤดูหนาวเขาจึงจำเป็นต้องชุดที่หนาขึ้นไม่ใช่เพราะเขาหนาวแต่เพราะผิวของเขาอาจจะโดนแช่แข็งเหมือนเนื้อสัตว์ในช่องฟรีซก็ได้ แต่อากาศนี้มันเย็นมากพอสมควรเลยเพราะนาน ๆ ทีที่เขาจะออกจากบ้านของตน มันนับครั้งได้เลย แวมไพร์หนุ่มไบ่ไปตามโต๊ะของตนก่อนจะนั่งลงแล้วเปิดโน๊ตบุ๊คเตรียมทำงานเอกสารในส่วนของตนให้เสร็จสิ้น
Miyazaki Kana
ดวงตากลมโตเป็นประกายอยู่หลังหน้ากากอันใหญ่ เธอโน้มตัวหาแฟรี่สาวตามท่าทีลับลมคมในของอีกฝ่ายจนจมูกยาวๆ ทิ่มหน้าเพื่อนสาว และในวินาทีต่อมา กล่องใหญ่ขนาดแทบเท่าตัวของแม่มดสาวก็ถูกยัดใส่อ้อมแขนจนรับไว้แทบไม่ทัน มือเรียวรัดกล่อง และดวงตาก็มองคนที่เหมือนไม่อยากให้ใครเห็นการส่งมอบของราวกับว่ามันผิดกฎหมาย ทั้งที่ส่งให้ด้วยกล่องใหญ่ขนาดนี้และยังเป็นในธนาคารที่มีการรักษาความปลอดภัยอย่างรัดกุมด้วย
" อ๊ะ อ้าว โซอี้คะ โซอี้! โถ่ ขอบคุณนะคะ แต่ไม่อยากถ่ายกับชุดฉันเหรอ "
เสียงหวานใสร้องเรียกแฟรี่สาวที่เดินจากไปอย่างงุนงง เธอก้มลงมองสลับกับกล่องพลางพึมพำออกมาอย่างนึกเสียดาย ถ้าอีกฝ่ายว่างก็คงจะจับมานั่งฟังเธอพูดถึงชุดที่ตั้งใจรังสรรค์สักหน่อย แต่เพราะอีกฝ่ายหนีไปก่อนจึงได้ถือกล่องของขวัญไปวางที่เก้าอี้มุมหนึ่งซึ่งไม่ค่อยมีใครผ่าน ก่อนจะใช้ปลายนิ้วกรีดผ่านเทปที่พันอยู่โดยรอบ เวทมนตร์ใบมีดเล็กที่ถูกร่ายพร้อมกันทำให้พันธนาการคลายลงอย่างง่ายดาย และเจ้ากวางก็ริ่มชำแหละของในมืออย่างอ่อนโยน
แคว่กก!
" ... "
มิยาซากิ คาะนิ่งงันไปชั่วครู่ เมื่อกระชากเปิดกล่องและพบว่าเป็นกล่องอีกชั้นที่วางแน่นิ่ง เมื่อชำแหละอีกชั้นก็พบอีก อีกหนึ่งชั้นก็ยังจะเจออีก จนเจ้ากว้างเรนเดียร์เริ่มมีท่าทีฮึดฮัดด้วยรู้ตัวว่าโดนแกล้งจากคนลึกลับ? คนนั้นแล้ว แต่เพราะความไม่ย่อท้อของแม่มดสาว สุดท้ายเลยได้พบเจอกับสิ่งที่เพียรแกะกล่องมาถึง 6 ชั้นด้วยกัน
" ! น่ารักจังงงงงงงง!!! เหมือนคุณธันเลย! อ๊ะ ขอโทษค่ะ ... "