โรลเพลย์ หอสมุดเอลิเชียน

Lancelot Kalzer

00:00:02

ครั้นเห็นเหล่าผู้คนกรูเข้าไปในตัวห้องสมุดแล้วเริ่มเขน่าตู้จนหนังสือล้ำค่าพวกนั้นร่วงกราวลงแบบนั้น คนที่ชอบในหนังสือก็ราวกับถูกกรีดใจไม่ต่างกัน ร่างสูงย่างสามขุมเข้าหาร่างคนในกลุ่มนั้น ก่อนจัดการหิ้วคอเสื้อคนสองคนในที่นั้นจนแทบตัวลอยก่อนเอ่ยถามเสียงเข้มถึงเหตุผลที่ทำตัวแบบนี้

" ทำอะไร? หนังสือแค่หยิบมันก็ลงมาแล้ว จะไปเขย่าให้ตกลงมาแบบนี้เพื่ออะไร? "

เสียงห้วนเอ่ยเข้มอย่างติดหงุดหงิด สีหน้าติดเคร่งเหล่านั้นดูจดจ้องดุหายังคนที่หิ้วคออยู่ดูไม่ชอบใจอย่างที่สุด

---

/ ตอบสนอง

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 10-07-2023, 09:36 PM โดย Lancelot Kalzer

      “นี่พวกคุณ – หยุดเลยนะคะ อย่าเข้าไปรื้อหนังสือแบบนั้นสิคะ – นี่!!! เราบอกให้หยุดไงคะ” ลิเวียเอ่ยแย้ง ก่อนจะเดินไปใช้ร่างกายของเธอกระแซะดันชาวบ้านคนอื่นๆออกให้ห่างชั้นหนังสืออีกหน่อย จะว่าอย่างไรดี หากพูดด้วยแล้วไม่ฟัง คงต้องใช้กำลังกันบ้างล่ะมั้ง อย่างน้อยดันให้พ้นจากชั้นหนังสืออาจดีกว่า ตอนนี้เองสถานการณ์ก็ไม่ได้น่าภิรมณ์เท่าไหร่นักล่ะนะ

---

หมายเหตุ : ตอบสนอง

" อะไรเนี้ย " ลอร์ร่าที่ได้ยินเสียง ก่อนจะทำหน้างงใส่ในหัวมีคำถามว่า เขาจะเอาไปไหน ความรู้ก็อ่านมันในห้องสมุดนี้สิ เอาหนังสือไปไหนก่อน แต่ก่อนเอาไปตอนนี้เหมือนว่าหนังสือจะตกลงมา เต็มไปหมด เพราะเเรงเขย่าจากใครไม่รู้เเต่เขย่ากันไม่หยุดเลย

" บ้าไปแล้วหรอ " ลอร์ร่ามองและก็จัดลมกระเเทกหน้าไปรอบๆ เผื่อจะได้สติสักหน่อยและก็พลัดเอาหนังสือที่จะตกใส่หัวคนพวกนั้นออกไปด้วย เดี๋ยวจะหัวโนเอา

ตอบสนอง - อัดลมให้หน้าเรียกสติ

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 10-07-2023, 09:35 PM โดย Laura Tanner

"เฮ้ย ๆ อยากได้ความรู้อะไรขนาดนั้น แต่ก็ไม่แปลกใจหรอก เพราะการกระทำที่ทำอยู่ตอนนี้ก็โง่พอตัว"

 โซราเรียเดินเข้าไปมองเดินเข้ามาก็มองเห็นกลุ่มคนที่กำลังทำอะไรบางอย่างกับหนึ่งสือ ถึงแม้ว่าจะเป็นอะไรที่ไม่ถูกต้องก็ตาม ตอนนี้ทำได้เพียงฝช้ฝีปากด่าเขาเท่านั้นแหละ เพราะว่าพวกนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่นี่นะ โซราเรียมองคนเหล่านั้นด้วยหางตา การที่มาทำลายข้าวของในหอสมุดแบบนี้ทำให้เขาหงุดหงิดสุด ๆ จากใจที่รักในหนังสือแล้ว

---

ตอบสนอง

ในระหว่างที่กำลังสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น เสียงกระจกแตกก็ดังขึ้นพร้อมประตูที่ดูเหมือนว่าจะถูกพังแม่กุญแจไปแล้ว กลุ่มคนหน้าประตูพากันกรูเข้าไปในหอสมุด วิโอเล็ตต์ได้ยินบางอย่างที่พวกเขาพูด 

ต้องการความรู้งั้นหรอ...แต่ทำไมถึงดูบ้าคลั่งกันขนาดนั้นล่ะ เงือกสาวคิดไม่ตกและยังไม่กล้าลงมือทำอะไรมากนักเพราะตนยังไม่เข้าใจว่าสถานการณ์ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ 

---

ตอบสนอง

“เห้ย เข้าไปได้ไงวะ” นัยน์ตาสีเข้มเหลือบไปเห็นกระจกด้านข้างหอสมุดแตก ไม่นานนักฝูงชนเหล่านั้นก็ต่างพากันเข้าไปด้านในทันที “จะทำอะไรเนี่ย วางหนังสือลงนะโว้ย” ริมฝีปากซีดเอ่ยโวยวายขึ้นทันทีเมื่อพบว่าคนเหล่านั้นกำลังพยายามหยิบยกหนังสือประจำหอสมุดไป เขาพยายามจะเดินเข้าไปห้ามแต่ก็ไม่อาจทันการได้ คิ้วขมวดเป็นปมทันทีเมื่อเห็นท่าทีของคนเหล่านั้นผิดแปลกไปอย่างน่าตกใจ

---

ตอบสนอง

สถานการณ์ดูวุ่นวายไปหมด ทำให้เขาต้องจัดการอะไรสักอย่างการบุกรุกเข้าไปในพื้นที่แบบนั้นทำให้เขาต้องก้าวตามเข้าไปด้านในอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เวทมนตร์และสมองเป็นเพียงสองสิ่งที่เขาใช้การได้ในตอนนี้ พ่อมกหนุ่มร่ายเวทยกคนที่กำลังหยิบหนังสืออยู่นันให้ลอยออกไปด้านหน้าของหอสมุดเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เขาหยิบทำหลายหนังสือเล่มอื่นๆได้อีก

“พวกคุณทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ”

---

ตอบสนอง

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 10-07-2023, 09:34 PM โดย Klaus T. Lance

หอสมุดถูกจู่โจม

แลนสลอตคว้าคอเสื้อคนพวกนั้นออกมาได้สองรายก่อนที่จะถูกถีบออกมาด้วยแรงที่เยอะเหลือเชื่อ มนุษย์หมาป่าหนุ่มเซไปข้างหลัง ลอร์ร่าเองที่พยายามใช้เวทลมกระแทกหน้าให้ได้สติ ก็เหมือนกรรมจะตามสนองเพราะเธอถูกกระชากผมจากทางด้านหลังแล้วนำตัวไปล็อกไว้ ในขณะเดียวกันโอลิเวียไม่สามารถยั้งแรงที่ตัวเองดันชั้นหนังสือออกไปได้ ส่งผลให้ชั้นหนังสือค่อย ๆ เอนล้ม และกำลังจะทับร่างของดาเซียนกับคลอส!

---

คำสั่ง

โรลเพลย์ตอบสนองต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายใน 6 นาที

Klaus และ Dacian โรลเพลย์หลบชั้นหนังสือที่กำลังจะถล่มลงมาทับภายใน 5 นาที

โปรดทราบ พวกเขายังคงเป็นมนุษย์อยู่ ดังนั้นห้ามทำอะไรให้พวกเขาตายเด็ดขาด

ผู้เข้าร่วม: Lancelot, Olivia, Soraria, Klaus, Laura, Dacian และ Violette

ยังไม่ทันที่จะจัดการกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้เสร็จก็ดันมีเหตุการณืไม่คาดฝันอีกอย่างเกิดขึ้น ชั้นหนังสือที่อยู่ๆก็ถล่มลงมานั่นทำให้เขาต้องรีบกระโดดออกจากที่ที่กำลังยืนอยู่ในทันที แรงเขย่าจากคนพวกนั้นคงจะเป็นสาเหตุของเรื่องนี้ พ่อมดหนุ่มได้แต่สบถอยู่ภายในใจก่อนจะรีบเลี่ยงออกมาจากพื้นที่โดยที่ยังมองดูสถานการณ์ที่ไม่น่าไว้วางใจนั่นอย่างไม่วางตา

---

หลบ

“อะไรวะนั่น” ดาเชียนเหลือบไปเห็นว่าชั้นหนังสือตรงหน้ากำลังจะหล่นลงมาทับเขา นัยน์ตาสีเข้มเริ่มมองหาพื้นที่ว่างพอที่ตน จะหลบหลีกชั้นไม้นั้นไปได้ด้วยความรวดเร็ว สองขารีบสับวิ่งออกจากพื้นที่ตรงนั้นภายในทันที เขาไม่อาจสนว่าพื้นที่ตรงนั้นจะมีฝูงชนยืนอยู่ไหม เวลานี้เขาสนเพียงแค่ตัวเองไม่บาดเจ็บก็เพียงพอแล้ว

---

หลบชั้นหนังสือ

Olivia R. Dickerson

00:00:02

      ลิเวียที่ใช้ร่างกายเบียดกระแซะเข้าไปดันชาวบ้านที่พยายามเข้ามารื้อหนังสืออีกทั้งยังเขย่าชั้นหนังสืออีกนั่นเริ่มทำให้เธองุนงง ก่อนจะมองเห็นว่าชั้นหนังสือเริม่เอนจึงวจะรีบเอื้อมมอืไปจัยบชั้นหนังสือและใช้พละกำลังของเผ่าดึงให้ชั้นหนังสือกลับมาให้ได้มากที่สุดทเที่เธอนั้นจะกระทำได้พลางหันมองไปทางคนที่เหลือด้วยแววตาเป็นห่วง

---

หมายเหตุ : ตอบสนอง

โซราเรียเหลือบไปมองเห็นชั้นหนังสือที่เริ่มเอนเอียงลงมาตามแรงของกลุ่มคนพวกนั้น เขารีบวิ่งเข้าไปร่ายคาถาเข้าไปช่วยดันชั้นหนังสือนั้นเอาไว้ สถานการณ์แบบนี้คนบาดเจ็บมันจะยิ่งวุ่นวายเข้าไปอีก โซราเรียดันชั้นหนังสือไว้ด้วยแรงเวททั้งหมดที่มี แต่ชั้นหนังสือมันก็ใหญ่พอตัว แต่คงต้องช่วยประคองเอาไว้จนกว่าคนที่อยู่ด้านใต้ชั้นหนังสือจะออกไปหมด ไม่งั้นคงจะมีคนบาดเจ็บเป็นแน่

---

ร่ายคาถาดันชั้นหนังสือเอาไว้ให้ล้มช้าลง

กรรมของเธอชัดๆ " กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด " ดิ้นอย่างเดียว ใครจับหละ ปัดโถ่ ใช่เวลามาจับไหมเนี้ย ลอร์ร่าที่ทั้งร้องทั้งดินไปมาสุดใจ 

และด้วยความตกใจ เธอมันก็เเบบว่าลืมตัวทุกที " ปล่อยน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา " เธอตะโกน โวียวายใหญ่เลยทีเดียว ก่อนนิ้วจะขยับ ดีดเบาๆ เรียกอะไรแปลกๆ น้ำแข็ง ลม ดิน มั่วไปหมด เสกใส่อะไร ที่มันล๊อกตัวเธออยู่ก็ไม่รู้ เอามันออกไปก่อน ไม่สนใจหรอก มันคืออะไร

ตอบสนอง - ดิ้น

สถานการณ์วุ่นวายขึ้นเมื่อชาวบ้านเริ่มตอบสนองกับกลุ่มคนเหล่านั้น พวกเขาดูบ้าคลั่งอย่างผิดปกติ ดูเหมือนถูกบางอย่างควบคุมอยู่จนไม่มีสติสัมปชัญญะเหลือแล้ว แบบนี้คงเลี่ยงการปะทะได้ยาก วิโอเล็ตต์สังเกตเห็นหญิงสาวคนหนึ่งจากกลุ่มชาวบ้านที่พยายามเรียกสติกลุ่มคนเหล่านั้น แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลและถูกกระชากผมไปอีกด้วย 

---

ตอบสนอง

Lancelot Kalzer

00:00:02

แรงถีบที่ส่งหาจนผละถอยทำแลนสลอตค่อนข้างอึ้งอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่กรามจะถูกขบแน่นจนขึ้นสัน หมาป่าหนุ่มจดจ้องเขม็งยังผู้คนเหล่านั้นที่ไม่แม้แต่จะฟังที่เขาพูดก่อนจะทำอะไรที่รุนแรงขึ้นอย่างกระชากคอเสื้อดึฃกลับมาอีกหน แต่คล้ายเพิ่มแรงจนตัวคนสองคนนั้นล้มกระแทกพื้น เพียงแต่คอเสื้อที่ยังถูกจับค้างทำให้หัวพวกเขาทั้งคู่ไม่ได้กระทบกระแทกอะไรให้สลบ

แลนสลอตดึงร่างของคนสองคนไปตามพื้นก่อนจะโยนลงโซหาสำหรับนั่งอ่านหนังสือในห้องสมุดพร้อมชี้หน้าหายังคนสองคนนั้น

" ใจเย็นไม่เป็นรึไง? มาทำบ้าอะไรกันที่นี่ หาความรู้อะไรก็ค้นหาหมวดที่อยากได้แล้วค่อย ๆ หยิบกันไม่เป็นรึไง? "

---

/ ตอบสนอง

หอสมุดถูกจู่โจม

ลอร์ร่าพยายามดิ้นแต่ไม่ได้ผล ตอนนี้เธอถูกล็อกติดไว้กับพื้น แม้แต่มือก็ขยับเขยื้อนไม่ได้ ในขณะที่คลอสและดาเซียนสามารถออกมาจากชั้นหนังสือที่กำลังจะล้มทับได้อย่างหวุดหวิด โอลิเวียเองก็สติแตกเพราะสิ่งที่ตัวเองทำกำลังจะทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่ก็ดึงสติกลับมาได้ในเวลาอันสั้น

ไวโอเล็ตต์กำลังจะถูกฝูงชนที่บ้าคลั่งเข้าทำร้ายจากทางด้านหลัง ด้วยเพราะเธอกำลังตื่นตระหนกกับสถานการณ์ตรงหน้า พ่อมดหนุ่มโซราเรียกำลังจะถูกแจกันขว้างใส่เพราะปากตัวเองแท้ ๆ แลนสลอตยังยืนชี้นิ้วสั่งอยู่แบบนั้น

และแล้วความเจ็บปวดไม่ทราบสาเหตุก็พุ่งเข้าโจมตีทุกคนที่อยู่ในหอสมุด ยกเว้นเพียงฝูงชนที่กำลังคว้าหนังสือกันอย่างบ้าระห่ำ

---

คำสั่ง

โรลเพลย์ตอบสนองต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายใน 6 นาที

Violette โรลเพลย์หลบการโจมตีจากทางด้านหลังภายใน 5 นาที

Soraria โรลเพลย์หลบแจกันที่ถูกขว้างมาภายใน 5 นาทีเช่นกัน

โปรดทราบ พวกเขายังคงเป็นมนุษย์อยู่ ดังนั้นห้ามทำอะไรให้พวกเขาตายเด็ดขาด

ผู้เข้าร่วม: Lancelot, Olivia, Soraria, Klaus, Laura, Dacian และ Violette

โซราเรียที่กำลังร่ายคาถาพยุงชั้นหนังสทออยู่นั้นก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังลอยเข้ามา เขาหันไปก็พบเจอกับแจกันที่ถูกคว้างปามาจากสักทางหนึ่ง ตอนนี้ความวุ่นวายทำให้เขามองเห็นอะไรไม่ชัดมากนัก 

"โอ๊ะ!..แหม..แค่นี้โมโหกันแล้วหรอครับ" โซราเรียก้มหัวหลบแจกันนั้นที่ลอยเข้ามา เขามองชั้นหนังสือที่ล้มลงมาห่าง ๆ โดยหวังว่าจะไม่มีใครบาดเจ็บเพราะมัน

---

หลบ

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 10-07-2023, 09:50 PM โดย Soraria Archer

ดูเหมือนว่าระหว่างที่กำลังสับสนนั้นวิโอเล็ตต์ไม่ทันได้ระวังตัว โชคยังดีที่เสียงโครมครามจากด้านหลังทำให้เธอหันไปมองและเห็นว่ามีคนลอบโจมตีตนจากด้านหลัง เงือกสาววิ่งหลบไปอีกทางทำให้พ้นจากการโจมตีนั้นได้อย่างหวุดหวิด ดูเหมือนว่าเธอจะหวาดกลัวแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ต้องตั้งสติและหาวิธีรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าให้ได้

---

หลบการโจมตี

หนักเลยตอนนี้ เมื่อกี้นิ้วขยับได้นะ ตอนนี้อะไรขยับไม่ได้เลยเหมือนเป็นตะคิวเลย ยังดีที่ปากยังพอใช้งานได้อยู่ " จีจี้ " ร่างเล็กเรียกจีจี้ เจ้าเเมลงมุม ออกมา 

" จีจี้ช่วยด้วย " เธอบอกสัตว์กับสัตว์ภูติตัวเอง " ช่วยร่าก่อนจีจี้ ขยับไม่ได้ กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด " ลอร์ร่าที่บอกจีจี้เสร็จก็เเน่นอน กริ๊ดอีกวันนี้ดูจะเเหกปากเก่ง ขยันกริ๊ดมากเลยทีเดียว มันเเน่นอนอยู่แล้ว อะไรจับเธอไว้กับพื้นก่อน ปล่อยเลย 

" ร่านอนพอแล้ว ปล่อยออกไปเลยนะ " เด็กสาวพยายามโยกตัวไปมา

ตอบสนอง

Olivia R. Dickerson

00:00:02

“อ๊ะ...อะไรเนี่ย – อ โอ๊ยยยยยยยย” ลิเวียกรีดร้องออกมาก่อนจะรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่ไม่ทราบสาเหตุ ทว่าเธฮเคยรู้สึกแบบนี้มาแล้วสองครั้งจึงจะพยายามยืนหยัดอยู๋หน้าชั้นหนังสือ

ไม่ให้ตัวเธอเองทรุดไปกับการบาดเจ็บนี้ และยังสอดสยาตามองคนอื่นๆ ดูเหมือนว่า คนที่มาด้วยกันนั้นเองก็เป็นเช่นเดียวกับเธอ มันเจ็บปวดอยู๋ไม่น้อยเลยทีเดียวล่ะ

---

หมายเหตุ : ตอบสนอง