โรลเพลย์ ที่ทำการธนาคารเกอเบลล์

​​​ ไม่นะ… นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายของเธอที่หลุดออกมาจากริมฝีปากสวยเมื่อมองเห็นร่างของแวมพร์สาวนั้นร่วงลงมาแล้วจึงมองเห็นอีกว่าพวกปีศาจนั่นได้อัญมณีไป เธอไม่รอช้ารีบหยิบเศษจากตู้ไม้ปาไปทางพวกมันแทบจะทันทีแล้วจึงวิ่งเข้ามาช่วยพยุงร่างคุณแวมไพร์สาวตรงหน้าเพื่อที่จะไปรักษาอีกสถานที่นึง

ช่วยเหลือVanessa Z. Velaqueous

‎˚₊ banners ໒꒱ ‧₊˚

Success begins with self-belief.

Yoshikawa M. Kairyu / Werewolf

Life is too short to waste it. – #A1887F , #8D6E63 , #D1B7A8 – ISTJ

" ด เดี๋ยวสิ เอ๊ะ "

ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองร่างที่ร่วงหล่นของแวมไพร์สาว แข้งขาคล้ายว่าอ่อนแรงจนต้องทรุดตัวลงนั่งกับพื้นพร้อมยกมือขึ้นปิดปาก ตอนนี้เธอควรทำยังไงดี- แต่แล้วเสียงในหัวก็ต้องชะงักไป มิยาซากิ คานะเหลือบไปมองทางฝั่งปีศาจที่กำลังโห่ร้อง เธอสะอื้นเบาๆ ในลำคอกับคำพูดนั่นแล้วก็เพิ่งจะประมวลผลได้ว่าอะไรที่อยู่ภายในเงื้อมมือของเหล่าปีศาจซึ่งมุดดื้นหายไป

" อัญมณีแห่งชีวิต .. เอ๋! พวกมันได้อัญมณีแห่งชีวิตไปแล้วค่ะ!!!!!!! "

       ทุกอย่างดูเกิดขึ้นเร็วไปหมดหลังแสงสว่างนั้นหายไป ลดมือที่ตนนั้นยกขึ้นมาป้องกันดวงตาของตัวเองลงหลังแสงนั้นดับลงไป แต่ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้ากลับเป็นภาพของวาเนสซ่าที่นอนแน่นิ่ง และเหล่าปีศาจที่สลายตัวไปพร้อมกับคำพูดที่เขานั้นฟังไม่ออก

       "อัญมณีแห่งชีวิตงั้นหรือครับ" หันไปว่าถามมิยาซากิ หลังจากที่ได้ยินหญิงสาวตะโกนบอกเช่นนั้น หรือนั่นเป็นคำที่พวกปีศาจนั้นพูดกันก่อนสลายไป แต่มันนั้นต้องการอัญมณีไปทำไมกัน แต่ในตอนนี้ — หันมองไปทางไดนาดินที่ดูเหมือนจะนิ่งไปเสียแล้ว

ELYSIAN CURSE

ดวงตาสีโลหิตเบิ่งกว้างด้วยความตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับแวมไพร์สาว ร่างของวาเนสซ่าร่วงหล่นลงมาราวกับคนไร้สติ โชคดีที่มนุษย์หมาป่าสาวพุ่งเข้าไปรับตัวหล่อนไว้ได้ แต่สิ่งที่พวกมันพูดก่อนจะชิงอัญมณีและหายเข้าไปในวงเวทย์คืออะไรนะ ขณะสถานการณ์กำลังตึงเครียดและตกอยู่ในความเงียบนั้นเอง มิยาซากิซังก็ปลดเสียงสะอื้นเบา ๆ เอลิโอเดาว่าเธอคงตกใจกับเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่น้อย แต่ยังไม่ทันจะถามไถ่ว่าเจ้าหล่อนเป็นอะไรหรือเปล่า แม่มดสาวก็ตะโกนลั่นจนชนิดที่ว่า อืม.. น่าจะได้ยินกันทั้งหมู่บ้านแล้วล่ะมั้ง

อ่า.. หูดังวิ้ง ๆ เลย แต่น่าจะไม่มีอะไรให้น่าเป็นห่วงแล้วล่ะมั้ง — เอลิโอคิด พลางมองไปทางมิยาซากิซังและถอนหายใจออกมายิ้ม ๆ

ELYSIAN CURSE

บลูชะงักไปทันทีเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับแวมไพร์สาวผู้ได้อัญมณีไปอย่างวาเนสซ่า ก่อนที่ของสิ่งนั้นจะถูกช่วงชิงไปโดยง่าย หมาป่าหนุ่มตั้งท่าจะไปรับร่างของหญิงสาวทว่าความเร็วของเขาคงไม่ทันหมาป่าอีกตัวอย่างคุณโอลิเวีย ตอนนี้บรรยากาศรอบข้างทำให้เขาเองทำตัวไม่ถูก

     "อัญมณีแห่งชีวิต? คืออะไรน่ะ?" บลูพึมพัมออกมา แค่ฟังดูก็รู้สึกไม่ดีเอาซะเลยที่ปีศาจได้ของแบบนั้นไป

ลอร์ร่าที่หันไปมองตามเสียงเรียกก่อนจะ มองดูร่างของแวมไพร์สาวที่รั่วหล่นลงมา ร่างเล็กที่ได้เเต่สตั้นหน้านิ่งเรียบ เธอควรจะทำยังไงต่อกับมันดี เเต่เเน่ๆ หูคือชาไปเลยพลังเสียงสนั้นไปเลยเรียกว่าตาสว่างไปเลย เด็กสาวที่หันมองต้นเสียงเเต่ตอนนี้เธอเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ในมือของเธอก็มีอันหนึ่ง ก่อนจะเอาซ้อนเอาไว้ให้มิดไม่ให้มีเเสงลอดออกมาได้

ELYSIAN CURSE

คนที่เข้าไปแย่งชิงเอาคริสตัลนั่นดูเหมือนว่าจะได้รับผลกระทบจากมันมากทีเดียว สีหน้าของแอชลินน์ในคราวแรกนั้นตกใจสุดขีด แต่เมื่อเริ่มรวบรวมสติกลับมาได้สีหน้าของแวมไพร์สาวก็กลับมาเป็นนิ่งเครียด ไม่คิดว่าผลของมันจะร้ายแรงถึงขั้นนี้ พลันเสียงของหญิงสาวผู้หนึ่งก็ดังขึ้น 'อัญมณีแห่งชีวิต' คืออะไรกัน คิ้วของแวมไพร์สาวเริ่มขมวดเข้าหากันอย่างครุ่นคิด มีหลายเรื่องเกิดขึ้นในคราวเดียว แล้วอย่างนี้เธอควรทำสิ่งใดต่อไปดี...

ELYSIAN CURSE

ELYSIAN CURSE

ไม่มีใครตอบได้ว่าอัญมณีแห่งชีวิตที่ว่านั้นคืออะไร บางทีอาจจะต้องไปถามใครสักคนที่รู้เรื่องนี้ดี ควรจะต้องเป็นพ่อมดแม่มดระดับสูงหรือเปล่านะ เดาเอาจากที่มิยาซากิซังซึ่งเป็นแม่มดเป็นคนเดียวที่ฟังภาษาของพวกมันรู้เรื่อง เอลิโอถอนหายใจออกมาเบา ๆ มองเห็นคนอื่นกำลังทยอยกลับกันแล้วก็หันไปมองแม่มดสาวซึ่ง อ่า.. ดูเหมือนจะสติหลุดไปแล้วหรือเปล่านะน่ะ?

“มิยาซากิซังครับ ฮัลโหล?? คุณโอเคหรือเปล่าเนี่ย” — พนันได้ว่าน่าจะไม่ แล้วไมเนอร์ก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ปล่อยไว้แบบนี้มีหวังอันตรายแน่นอน อดีตบาทหลวงหนุ่มเอ่ยปากขอโทษเจ้าหล่อนเบา ๆ ก่อนจะแบกมิยาซากิซังขึ้นหลัง แล้ววิ่งด้วยความเร็วออกจากสถานที่แห่งนี้ไปส่งหล่อนที่ค่ายพักประชากร

แค่อย่าอ้วกใส่หลังผมก็พอนะครับ...


หิ้วคานะไปส่งที่พัก

ELYSIAN CURSE

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 10-10-2022, 12:41 AM โดย Rhea G. Stromblad

.....

.

          ร่างของเธอกำลังร่วงแหวกอากาศลงมา ภาพตรงหน้าที่เขาเห็นร่างนั้นมันกำลังฉายอย่างช้า ๆ ราวกับกำลังซ้ำเติมความรู้สึกภายในใจทุกห้วงวินาที


          เขารีบพุ่งตัวไปทันทีหวังจะรับร่างนั้นเอาไว้โดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลยราวกับ ณ ตอนนั้นทุกอย่างรอบตัวโดนตัดขาดไปหมดเเล้ว แต่ทว่ามันช้าเกินไป เขาช้ามากเกินไป



          มือของเขาสั่นเทาจนไม่อาจควบคุมได้ พร้อมกับความรู้สึกที่เย็นเฉียบบริเวณปลายนิ้วมือ ก่อนจะทิ้งร่างลงคุกเข่าข้างร่างของเธอ แล้วพยายามควบคุมสติของตนเองเอ่ยบอกคุณโอลิเวียไป

          “ ห....หะ ให้ผม ได้โป...รด ” น้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับริมฝีปากที่กระตุกรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ  หยาดน้ำใสจากดวงตาทั้งสองกำลังไล่ไหลทบกันลงมาเป็นหยด เมื่อเห็นภาพของคนที่รักตรงหน้านอนแน่นิ่งไปอย่างนั้น ตอนนี้เขาไม่อาจรวบรวมสติของตนเองให้คงที่ได้อีกแล้ว

       

          ภาพนั้นราวกับมีมีดนับพันกำลังพุ่งทิ่มหัวใจของเขาอย่างซ้ำ ๆ มันเจ็บปวดมากกว่าจะบรรยายออกมาได้...

     

           เป็นอีกครั้งที่เขาไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้เลย ไม่มีเลย...

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 10-10-2022, 01:08 AM โดย Dynadin V. Sylvester

ลอร์ร่าไม่ได้ขโมยของสักหน่อย ร่างเล็กที่เหมือนจะโดนจับตามองทำหน้างอแงก่อนจะค่อยเดินออกไปจากตัวธนาคาร กลับไปนอนดีกว่างอลเเล้วจริงๆนะ เด็กสาวที่ง่วงนอนแล้วด้วย ค่อยๆเดินถอดออกห่างๆเพื่อกลับบ้านไปพักผ่อน เพราะว่าเหนื่อยมาทั้งวันเเล้วด้วยสิ ไปนอนพักเอาเเรงก่อนน่าจะดี ยังไงตรงนี้เธออยู่ไม่มีเเรงสู้เเล้ว เด็กสาวค่อยๆลัดออกไปจากตัวธนาคาร เดินออกไปดีๆกลับอพาเม้นท์ไป

กลับแล้วจ้า

 

​​​ ลิเวียนั่งตกใจกับภาพเหตการณ์ตรงหน้าพลันได้ยินเสียงของคุณดินแล้วมองเห็นว่าคุณดินนั้นมีอาการเศร้าโศกพลางรับฟังสิ่งที่คุณดินเอ่ยออกมาแล้วจึงค่อยๆพยุงร่างทั้งร่างของแวมไพร์สาวส่งไปให้กับคุณดินด้วยท่าทีเศร้าสลดของเธอแล้วจึงมองดูโดยรอบร่างกายพลันมองเห็นว่าเธอเองนั้นไม่ค่อยได้รับบาดเจ็บนักและลิเวียเองยังรับรู้เพิ่มอีกว่าหญิงสาวตรงหน้าเธอนั้นสำคัญกับเพื่อนใหม่ิอย่างคุณดินมากแค่ไหน

พยุงร่างคืนให้กับไดนาดิน

โพสต์นี้แก้ไขล่าสุด: 10-10-2022, 12:55 AM โดย Yoshikawa M. Kairyu

‎˚₊ banners ໒꒱ ‧₊˚

Success begins with self-belief.

Yoshikawa M. Kairyu / Werewolf

Life is too short to waste it. – #A1887F , #8D6E63 , #D1B7A8 – ISTJ

ELYSIAN CURSE

 
ยืนคิดอยู่นานทีเดียวว่าตนเองต้องทำอะไรต่อไป มองผู้คนที่มาร่วมต่อสู้กับปีศาจด้วยกันที่ทยอยกลับไป แต่ละคนนั้นก็มีการตอบสนองต่อเหตุการณ์ที่แตกต่างกันออกไป แต่ที่เห็นจะน่าสนใจที่สุดคงไม่พ้นหญิงสาวคนที่กลับไปกับเอลิโอ เธอไม่รู้จักกับหล่อนแต่ก็คงจะเป็นคนรู้จักของเอลิโอกระมัง เหมือนว่าหล่อนจะรู้อะไรบางอย่าง ริมฝีปากบางถูกเม้มเข้าหากันอย่างครุ่นคิดก่อนที่แวมไพร์สาวจะตัดสินใจกลับไปที่ห้องและลองติดต่อคนที่น่าจะช่วยเหลืออะไรได้อย่างคนรักของตัวเอง ไม่รู้ว่าเขาหายไปที่ไหนแล้วในตอนนี้

กลับห้อง เดะแจ้งเซเวียร์ด้วยคับ ถึงพนเขาก็คงจะรู้อยู่ดี-- 

ELYSIAN CURSE

Ashlynn C. Edevane

เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะยืนอยู่ที่หอสมุดนานนัก เมื่อได้หนังสือที่ตนเองต้องการมาแล้วนั้นแวมไพร์สาวก็สาวเท้าเดินออกมาจากที่แห่งนั้น เดินผ่านสถานที่อีกจุดซึ่งเธอก็แทบจะไม่เคยได้มา อย่างที่ทำการธนาคารเกอเบลล์ ครั้งล่าสุดที่มานั้นก็เป็นเหตุการณ์ที่ไม่ได้เป็นความทรงจำที่ดีอะไรนัก เพราะคราวนั้นที่เธอได้มาที่นี่ก็ได้เจอกับเหตุการณ์ที่ปีศาจนั่นบุกธนาคารเพื่อแย่งชิงอัญมณีแห่งชีวิต ร่างบางเดินผ่านหน้าธนาคารก่อนจะเคลื่อนตัวเร็วตรงกลับเข้ามาที่ใจกลางเมืองเอลิเชียน

Zachary K. Luis

แซกคารีใช้เวลาไปกับการศึกษาหนังสือภายในหอสมุดเอลิเชียน มันยังมีหนังสืออีกมากมายเกี่ยวกับเรื่องตำนานหรือข้อเท็จจริงต่าง ๆ ภายในหมู่บ้านเอลิเชียน แม้เขาจะพอรู้มาบ้างแล้วแต่การได้อ่านรายละเอียดต่าง ๆ มันก็แอบเพลิดเพลินไม่แพ้กัน — ในท้ายที่สุดเขาก็ตัดสินใจเดินออกจากหอสมุด เดินทางมาจนถึงที่ทำการธนาคารเกอเบลล์ ภาพความทรงจำต่าง ๆ ในช่วงที่ปีศาจบุกหมู่บ้านยังคงตราตรึงอยู่ในใจของเขาเสมอ... แต่อย่างไรเสียมันก็คือประสบการณ์และบทเรียนที่ดีเช่นกัน

SHIBA

เข้าได้ใช่มั้ย...

ชิบะหยุดยืนอยู่หน้าสถานที่ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นธนาคารของหมู่บ้านเอลิเชียน มันดูเก่าแก่และขลังจนทำให้เขาลังเลเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจช้อนตัวอุ้มเจ้าเด็กคอสตูมแฟรงเก้นขึ้นมาอีกครั้งและพาเดินเข้าไปในที่ทำการ

"ถูกมั้ยครับ?" ภายในที่ดูสะอาดสะอ้านทำให้เขารู้สึกสบายใจขึ้น ก่อนจะกันไปถามเจ้าเด็กที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาถึงสถานที่ของคำใบ้สุดท้าย

---

ตามหาบ้านเด็กของคำใบ้ที่ 3 
คำใบ้ 1 คำใบ้ 2

Take Me Home

แฟรงเก้นจิ๋วกอดรอบคอพี่ชายที่อุ้มพาเดินตามหากล่องใส่แผนที่ของเขา ครั้นมาถึงธนาคารที่เงียบสงบร่างเล็ก ๆ ก็แอบเบียดตัวเขาหาเล็กน้อยด้วยความระมัดระวัง แต่ก็ยังคงมองซ้ายขวาด้วยความสนอกสนใจแม้จะมาถึงที่นี่แล้วก่อนหน้าก็ตาม

ร่างเล็กเริ่มสะกิดข้างไหล่ชิบะเบา ๆ ก่อนจะพาตัวเองที่ถูกอุ้มลงแล้วไปขอกล่องจากเจ้าหน้าที่ธนาคารที่รับฝากพร้อมยื่นส่งกล่องนั้นให้พี่ชายอย่างระมัดระวัง

" ก่องคับ พี่ชายเก่งมากเลย เปิดให้ได้นะคับ "

สถานที่ถูกต้อง

T E R T E L R W I O
จงเรียงคำปริศนาให้ถูกต้องเพื่อเปิดกล่อง

คำใบ้ : พันธุ์สุนัขที่ได้ยินชื่อคือดุแน่ ๆ ตัวสีดำมีเปื้อนปากสีน้ำตาล (มี / คั่นเพื่อใบ้ว่าเป็นคำแยกกัน)

SHIBA

"ขอโทษที่ทำให้รอครับ" 

หมาป่าหนุ่มใช้เวลาไม่นานมากนักด้วยการที่เขาเร่งฝีเท้าด้วยทำให้มาถึงดร็วถ้านับจากจุดเริ่มที่อพาร์ตเมนต์ แต่เขาก็ยังคงรู้สึกผิดไม่หายที่เขาทิ้งเจ้าหนูน้อยไปปาร์ตี้ซะก่อน เมื่อเจอหน้าจึงโค้งตัวให้และเอ่ยขอโทษ

ชิบะเดินไปยังกล่องที่ได้รับมาเมื่อวานก่อนจะเข้าไปลองไขปริศนาเพื่อเปิดกล่อง ชิบะใช้นิ้วชี้เพื่อคิดไปเรื่อย ๆ เหมือนจะเป็นพันธุ์หมาที่เขาน่าจะเคยได้ยินชื่อนะ

ROTTWEILER

---

ไขปริศนาเปิดกล่อง

Hey 

Daddy 

It's ME 

or 

YOUR PS5? 

Come

on

my BODY

Silvia

Ningxin

Velaqueous

เมื่อมีเวลาว่างแล้ว ซิลเวียได้เดินทางออกมาจากอพาร์ทเม้นต์คุณนายฮิลล์มายังที่ทำการธนาคารเกอเบลล์ทันทีด้วยทักษะการเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงของแวมไพร์ เพราะเธอเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าได้รับภารกิจมาจากท่านผู้นำว่าต้องสำรวจและเฝ้าระวังอันตรายที่มาจากกลุ่มแวมไพร์ปริศนา และทันที่ที่มาถึงยังที่ทำการก็กวาดสายตามองไปรอบๆ พร้อมกับทำเนียนเป็นลูกค้าไปนั่งบนเก้าอี้รอรับบริการแบบเงียบๆ

สำรวจและเฝ้าระวัง 1/10

| Vanessa ZIA

---

หากพูดตามจริงแล้ว ที่นี่เป็นสถายที่ที่เธอไม่ค่อยได้แวะเวียนมาสักเท่าใดนัก นั่นอาจจะเพราะว่าโดยปกติไม่ได้มีธุระเรื่องงานเงินที่เธอจะต้องจัดการด้วยตัวเอง หากจะมีสักอย่างคงมีเพียงภาพความทรงจำถึงเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นที่นี่ซึ่งผุดขึ้นมาเสียมากกว่า

ปวดหัวชะมัดเลย... ที่นี่คงไม่มีอะไรน่ากังวลหรอกนะ

---

สำรวจ

Valeska I. Lorentzen

⚲ behind you 

แมวที่ถูกเลี้ยงมาในระบบปิดนั้นมักจะไม่คุ้นชินและซุกซนเมื่อออกมาอยู่ด้านนอกยิ่งพวกแมวที่ขี้กลัวแล้วโลกข้างนอกนั้นน่ากลัวไม่ต่างจากการถูกจับอาบน้ำโดยเฉพาะเมื่อหลุดออกมาในหน้าฝน แวมไพร์สาวหยุดยืนที่หน้าอาคารขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นตามสถาปัตยกรรมแบบคลาสสิก เธอเคยได้ยินว่าธนาคารในบางประเทศเลี้ยงแมวไว้จับหนู ไม่แน่ว่าอาจจะมีแมวของคาเฟ่เข้าไปหลบฝนด้านในจึงเดินเข้าไปสำรวจดู

---

ตามหาแมว